“What the hell, Kim Yerim?” bungad ni Seulgi sa kaibigan niyang tahimik na nakaupo at naghihintay sa kaniya. 

Hindi man lang nito binati si Yeri at agad na dumiretso sa harap nito at umupo pagkatapos i-what the hell ang kaniyang kaibigan. 

Binigyan siya ng confused expression ni Yeri. Wala talaga itong kaide-ideya sa nangyayari. Wala siyang alam. 

Hindi niya alam na may girlfriend na si Seulgi kaya sinusubukan niya pa ring ilapit si Irene dito kahit na delikado. Pagagalitan siya ng doctor ni Irene kapag nalaman na gumagawa siya ng something na makakapagpa-trigger sa paglabas ng old memories ni Irene. 

“Problema mo?” tanong ni Yeri.

“You’re friends with Joy?” frustrated na tanong ni Seulgi.

“Joy as in Joy? Joy as in Park Sooyoung?” 

“Oo.”

“Yes? And anong pake mo?” tanong ni Yeri pabalik.

“Anong anong pake ko? Gago ka ba? Girlfriend ko ‘yun?” sagot ni Seulgi.

Naibuga ni Yeri ang kaniyang iced coffee at napaurong sa kaniyang kinauupuan. Nawalan ng pakialam si Seulgi sa itsura ni Yeri dahil naghihintay pa rin ito sa sasabihin niya. 

It’s Yeri’s turn to say, “What the hell, Seulgi?”

“Don’t what the hell me back,” sabi ni Seulgi. “She thinks that we’re friends but not that close. Punyeta ka, ‘di mo man lang sinabi!” 

Napataas ng kilay si Yeri. “Kailangan ko bang sabihin ‘yun? Did you even ask me?”

“No!”

“Exactly! Paano ko sasabihin kung hindi ka naman nagtatanong?” balik ni Yeri kay Seulgi. Napabuntong-hininga si Yeri. “Seul, are you on drugs? Are you okay?” 

Tinignan nito nang masama si Yeri. “Yerms, kilala ni Joy si Irene.”

“And?”

“Irene’s your friend. Joy’s your friend. Come one, use your brain kahit ngayon lang.” 

“Gags...” pabulong na sabi ni Yeri habang nakatingin sa frustrated na Seulgi. 

“Yes, Yeri.”

“I invited you and your girlfriend sa birthday party ko,” sabi ni Yeri. “And Irene’s gonna be there, too.”

Parang naubusan ng hangin sa katawan si Seulgi dahil sa narinig. Kailan man ay hindi niya hiniling na magkasama sa iisang lugar si Joy, Irene, at ang sarili niya. 

Nanghihinang yumuko si Seulgi sa lamesa at nag-isip kahit wala na siyang maisip na paraan kung hindi ang sumama at magpanggap na walang nangyari at wala siyang kaalam-alam sa nangyayari. 

“How’s Wendy?” pag-iba ng topic ni Seulgi. 

“She’s fine. Siya ang kasa-kasama ni Irene kapag wala ako,” sagot nito. “Dapat hindi siya kasama sa pag-uwi namin ni Rene, kaso masyadong praning ‘yun pagdating kay donya.” 

“Are they together?”

“Bakit, selos ka?”

“Ulol.”

“Mukha bang papatol si Wendy ro’n, eh isa rin ‘yung may hinihintay,” paninigurado ni Yeri.

Parehong natahimik ang dalawa at halo-halo ang iniisip. Hindi pa sigurado si Yeri kung paano niya iha-handle ang mga posibleng mangyari sa sarili niyang party ngayong alam niyang kilala ni Joy si Irene. 

Gustong murahin ni Yeri ang sarili dahil sa sobrang pagka-friendly niya, lumiliit ang mundo niya pati na rin ng mga tao sa kaniyang paligid. 

“Nagseselos ba si Joy kay Irene?” tanong ni Yeri.

“‘Di ka sure.”

“Ano nga?”

“Hindi ko alam. Kahit naman nagseselos ‘yun, ‘di siya nagsasabi sa akin,” paliwanag ni Seulgi. 

“Edi ‘di pala oks na nasa iisang place sila ni Irene?” 

“Mismo.”

“Paano gagawin natin niyan?” 

“Wala,” bumuntong-hininga si Seulgi. “Baka dapat talagang mangyari ‘yung ganito. ‘Yaan mo na.” 

“Eh, ‘yung pinapagawa sa’yo ni Irene? Tapos mo na?”

“‘Di pa. Kakaumpisa ko lang kahapon. Wala pa ‘kong maisip na gagawin,” pag-amin ni Seulgi dahil hindi niya naman kailangang magpa-