CHAPTER 4       "Wala kang club meeting ngayon?" tanong ko sa naglalakad papalapit sa direksyon ko. Nakangiti habang sikbit niya na yung bag niya. Ngiting, uwian na.   Nasa usual tambayan lang naman ako, hinihintay silang matapos. Since nadismiss na ang klase, busy naman ang karamihan sa kani-kanilang mga club activities. Araw- araw may nilalaan na oras para sa mga club activities, after ng homeroom class which is yung last subject for the day, kaniya kaniyang punta na ang mga studyante sa kani-kanilang clubroom.   At dahil wala ako sinalihang club, hinihintay ko nalang silang matapos, then sabay sabay kaming uuwi. Usually 1 and a half hour lang yung club meeting. Di naman required na sumali, karamihan ng sumasali, ang main purpose nila ay para makakuha ng mataas na grades, since malaking plus points sa grade kapag may mga sinalihan kang extracurricular activities, and yung iba para magkaroon ng mga bagong kaibigan, for fame.   "Wala 'yong club adviser namin, so ako yung in charge. I told them they can go home na, tutal tapos na rin yung mga pinapagawa sa amin.. and.." nakatingin lang siya hanggang sa maupo siya sa kabilang side ng table. "..Di ka naman late, so di ka mamumulot ng basura, which means wala kang kasama..??" sabi niya matter-of-factly    "Sus. Gusto mo lang ako pagtawanan. Wag ka mag alala, pa-palate na talaga ako bukas."   "Sira! isusumbong na talaga kita.."   "Go, gusto mo samahan pa kita?" paghahamon ko sakanya, nginitian ko ng nakakaloko. Ba't ako matatakot?   Silence
"S-seul.." tawag pansin niya sayo nung nagsimula ka nang mag scroll sa phone mo.   Bahagya akong napalingon sakanya. "Hmm?"   "A-ano kasii.."     "..Ummm... Pasensya ka na sa inasal ko kanina. I- I know.. parang na invade ko yung privacy mo. I shouldn't have done that.. I'm really sorry.." napayuko nalang siya.   Eto nanaman siya. Isa sa mga ayaw ko, yung ako yung magiging dahilan ng kalungkutan ng isang tao. Lalong lalo na siya, kung paano yung mukha niyang maamo, nakakapanlambot. Masakit sa mata, at lalong masakit sa puso. Hindi dahil sa may gusto ako sakanya, kundi as her friend.   "I didn't realize yung boundaries and limits ko as a friend.. I'm really sorry. Nagpaka selfish ako.. Pinilit kita kahit hindi ka pa ready.. I understand kung magalit ka sakin, deserve ko naman yun." tuloy niyang sabi, mangilid ngilid na yung luha niya. I know she's trying to comfort me. She really is a warmhearted person.   "I'm sorry talaga.. it's just.. I really care about you." nahihiya niyang sambit, nakayuko pa rin.    Indeed, she is.   "Hey, it's okay.. no biggie. Umm. Actually, gumaan yung pakiramdam ko.." napangiti ako. "..and I realized a few things.. Thanks, I guess. Hehe." medyo awkward. Parang nahiya ako bigla sakanya.   "Bakit ka nagt'thankyou?..."  nangiti na rin siya. "Ako dapat yung nag t'thank you.."   "No, I mean it.. thank you, really.." nararamdaman ko ang pag init ng aking mga pisngi.   "You know, you can tell me anything.." she flashed her signature smile, at tigninan ako mata sa mata.   Tahimik lang akong tumango. Napalunok.   Hindi ko kayang makipag eye to eye ng matagal sakanya, feeling ko mawawala ako sa wisyo kaya nauna na akong nag iwas ng tingin.   'Damn. My heart is pounding.. like really hard.'
"So sa BH ka pa rin nila Wendy mags' stay ngayong gabi?" pag change topic niya.   "Di pa ako sure.. siguro?"   Totoong, hindi ko pa alam kung anong plano ko. Like, hindi ko alam paano ko sila haharapin. Hindi ko alam, kung ano nanaman ang dadatnan ko sa bahay. Hindi ako umaasang mag tetext sila, they don't really care. Alam naman nila kapag umaalis ako ng bahay, either kay Wendy or kay Lola ako nakiki- stay.    "Well.. umm.."   "Hmm? Bakit?"   "Umm.. gusto mo.."
'Gusto kita.'   "G-gusto mo... sa amin ka naman matulog.. ummm. Kung gusto mo lang naman..." kimi niyang sabi, mahina lang yung boses niya pero rinig na rinig ko ang mga ito. "..Di kita pinipilit ha! Baka sabihin mong pinilit kita ha.." agad niyang dagdag.   Natawa ako sa expression ng mukha niya.    "Ano ba! Bat ka tumatawa! May nakaka tawa ba don sa sinabi ko?!" namumula niyang bulyaw, tinapik pa ako sa braso.   "W-wala naman. Natatawa lang ako sayo.."   "Ah ganon. Sige wag, nalang. I change my mind." agad niyang bawi.   "To naman eh! Nagjojoke lang.."   Saglit kaming natigil sa pagkukulitan nang tumunog yung phone ko.   Nagtext si Wannie.   Wander Wannie: Seul, una na kayo uwi. May pinapatapos samen. Kunin mo nalang kay Lisa yung susi ng bahay. Ingat pag uwi
Tanga ka pa naman   Pinakita ko kay Irene yung text ni Wendy. Natatawa siyang binasa ito, at ilang beses pang inulit yung last part, may papalakpak effect pa. Tuwang tuwa teh?!   "Text ko nalang siya na d'on ako sa inyo, matutulog." nagsimula na akong magtext. "Daan muna tayo sa kanila, kukunin ko yung gamit ko."    Tumango lang siya.   "Seul.. may tanong ako."    "Oh?"   "Umm... m-may gusto ka ba kay Wendy?" deresto niyang tanong, walang preno preno.   Natigilan ako sa pagtatype at agad na napalingon sa kanya.   "Haa? Huta. WALA. Bat naman ako magkakagusto sa lokong yon?!"   Halos malaglag na yung panga ko sa tanong nya. Daig pa yung tanungan sa miss universe, di ako prepared. Never pang pumasok sa isip ko, the idea of dating that bestfriend of mine. I mean, never siyang sumagi sa isip ko. Oo, aminin ko attractive yung kaibigan kong yun, pero i never had this line of thinking, na one day we would end up dating, that I would develop something beyond friendship between sa amin. At ngayon namention nya yung ganoong topic, napaisip ako. Its not really a bad thing, and actually some people would comment how good we look like if we're a couple, and some mistook us for being a couple. Yung mga ganoong trope, hindi na bago yun, na magkakatuluyan yung mag bespren. Di ko naman pinapansin yung mga gan'ong remarks,  pero kasi.. iba yung taong nagtatanong ngayon, at mas malala, yung taong may lihim akong pagtingin. Akala niya siguro may something sa amin ni Wannie, well I mean, may sapak kasi yun, nangtitrip minsan.   Naalala ko pa nung isang beses nagpanggap kaming mag jowa para lang maka avail ng 50% discount sa kakabukas lang na pastry shop,  in na in siya nung time na yun, at maraming dumadayo.  Yun nga lang medyo pricey, but since kakaopen lang nila, may inooffer silang discount for couples, which is 50% discount kapag doon kayo magcecelebrate ng aniversary or monthsary, still kailangan pa rin ng validation, like pictures and stuff na hindi ko na matandaan kasi si Wendy naman nakipag usap doon sa manager. Takte, nagpanggap kaming magjowa na magcecelebrate ng 2nd anniversary. (Hindi ko alam paano niya nakumbinsi yung manager. Sino bang maniniwala, 2nd yr hayskul pa lang kami nun. Neneng nene pa kami. Ibigsabihin ba nun, grade 6 palang kami lande- lande na ang inaatupag nam