Long time no see mga erp! Kakatapos lang ng exam namin. May pagkamahaba, superrr haba. I cut it into two parts.  Mahaba (kagaya ng pagkawala ko)at cheesy na sabaw na update again. Hindi pa ito edited. Sorry!

Enjoy! Muntik ko na mapindot ang Rated M hehe

_____________________________________________

She tried to sleep. Nag chant siya many times inside her head at nag count from one to five to seven but still hindi pa rin makatulog si seulgi.

"Matulog ka kang seulgi. May klase ka pa bukas"

Hindi maalis sa isip niya ang lahat. Everything that happen. It was embarrassing for her.Sobra. 

Para bang nag replay lahat ng nangyari.

She continue to hug her pineapple plushie.

Hindi niya ineexpect ang lahat. Hindi naman sila close ni President Bae joohyun. Classmate sila from Elementary up to ngayon but hindi talaga sila close.

Limited lang ang interaction nila. Paminsan lang sila naguusap. For example, kapag may pa activity lang by group sa classroom or kapag may events.

Mabait naman si President Bae pero may pagka intimidating ang aura nito. Kaya naman, seulgi is a little scared and of course, shy. Paminsan nga hindi siya makatingin dito ng diretso.

Pero nagbago ang lahat...

She felt sad ng makita niya ang expression ng kanilang president and maybe that's the reason kung bakit nagkaroon siya ng lakas ng loob to hug her.

"Enough na seulgi" seulgi pretend na alisin ang mga iniisip niya by paguntog ng ulo niya sa squishy pineapple.

She tried to think of other things like ano ang mga gagawin nila bukas in class, Paano siya magpapaalam sa papa niya about sa bike, naayos niya ba ang kama ng mga pusa niya.

 

She looks at her ceiling na puno ng glow in the dark stickers again and the big bunny glow in the dark caught her attention. 

 

Dahan dahan napunta ang kanya isip sa secret admirer niya na si bunny.

 

As she go to sleep, she tried to imagine kung anong mangyayari kapag nagkita na sila ni ng secret admirer niya.

__________________________________________

Parang wala lang nangyari kinabukasan. Nagbebenta pa rin sina joy at yeri, maingay pa rin ang mga classmates niya and strict pa rin si president Bae.

It was lunch time. Konti lang ang estudyante sa loob ng room dahil ang iba ay nasa labas naglalaro, tumatambay sa canteen o kaya'y nangangapit bahay sa ibang room.

Hinihintay ni seulgi si wendy na bumalik. Siguro ay may pinagawa na naman sa kanya yun mapeh teacher nila.

 

Gustong gusto matulog ni seulgi. 

 

Ikaw ba naman ang gawin kama ng mga pusa,  dahil sa kanila ay nagising si seulgi ng 3 o clock in the morning. Kaya pala naramdaman niya na may mabigat sa tiyan  at sa ulo niya. Akala ay multo na pero pusa lang pala.Don't get her wrong, she loves her cutie cats pero paminsan hindi alam nila lulu at lala kung saan ang tamang lugar na pwedeng tulugan.

 

Her head resting on the arm of the chair, watching the electric fan sa may wall. Nakikinig sa mga classmate niyang naglalaro ng psp sa side . Dahan dahan niya rin inoobserve ang mga classmate niya na  natutulog sa may floor na parang ginawa ng evacuation center ang room.

Before na mag sara ang mga mata ni kang seulgi para mag power nap, unconsciously she turn her gaze sa busy na president nila.

She is busy reading a book and making notes for her report... in Science?

Ang side profile ng kanilang class president left her in awe. Grabe. 

Grabe talaga ang kagandahan ng isang bae joohyun especially kapag naka glasses. Paminsan iniisip niya na if totoo talaga ang greek mythology na ikwinekwento sa kanya ni wendy, magiging kamukha ni aphrodite si Bae joohyun.Kung hindi lang busy ang president nila , baka siya na magiging pambato ng section nila for nutrition month pageant.

Elementary pa lang, kilala na ng lahat si Bae joohyun. Both for beauty and her brains. Naalala pa nga niya noon, wendy told her na kapag highschool mas lalong dadami ang magkakagusto sa kanya.

Well, hindi nga siya nagkakamali.

 

"Woah"

 

Seulgi even thought na their president resembles a cute bunny noon.

Wait-

Bunny?

Bunny.

Gustong tumawa ni seulgi dahil sa pagkadelulu niya.

No, it can't be her...

"KANG SEULGI!" Bigla naman bumalik sa realidad si kang seulgi dahil sa boses ng kanyang bestfriend.

Hindi niya namalayan na dahan dahan ng pumapasok ang mga classmate niya na galing sa labas.

"Bakit tinitingnan mo si president?"

Mabilis naman gumawa ng excuse si kang seulgi.

 

"Hindi kaya ako tumitingin sa kanya. May binabasa ako sa blackboard  "

"Sure. Sa blackboard na walang laman. Okay lang yan oso, naiintindihan ko na maganda  nga tingnan si president bae"

 

"WENDY!" 

 

Ngumisi lang sa kanya ang kanyang bestfriend. 

"Sure sure. I pretend I didn't see you staring at her na parang pringles. Now excuse me while i sit on my armchair." Tukso nito at umupo na nga sa lugar nito which is sa side ni seulgi.

 

"WENDY ISA! Isusumbong kita kay tita Son na inuubos mo yun beads niya para ibenta sa ibang section"

Opo, nagiging small time entrepreneur na ang kanyang bestfriend. Nagbebenta na ito ng keychain made of beads. Ikaw na bahala sa kung anong design. 20 pesos for small, 30 for large. Gumagawa rin siya ng wallet but it cost a lot pero you can ask for discount naman.

She said na kailangan niya ng sumabay sa trend pero seulgi bet na may nag influence sa kanya (ehem ligaya ehem) especially ngayon na paminsan nahuhuli niya ang beshie niya na kasama ang palaban na ligaya.

"As if kaya mo bear. Mag ready ka na at papunta na si maam mapeh dito- oh i almost forgot" wendy gave her a cute purple paper bag.

"Bigay ni bunny mo" 

"H-hey!" Hindi pa rin sanay si seulgi sa idea na meron nga siyang secret admirer.

 

"Hawakan mo na bilis."

 

"Paano? Wait- Kilala mo na kung sino si bunny?" tanong ni seulgi while scanning the paper bag. She can really smell the lavender scent. Tumingin ito kay wendy with wide eyes. 

Wendy only gave her a knowing look.

Dahan dahan ni seulgi binuksan with care ang bigay ng kanyang admirer. The scent of lavender coming fron the bag is so soothing.

 

Inside the paper bag are 2 keychains. Ang isang keychain ay gawa sa light brown beads forming a cute bear. Ang isa naman ay isang small pineapple like keychain made of tela...

 

Upon closer look, you can tell na the stich is made by hands.

Classmate nga nila si bunny. Ang section lang nila currently dressmaking ang  Technical livelihood education sa grade 7.

Seulgi really appreciate the effort, paminsan tinatanong niya if deserve ba niya lahat ng effort ni bunny the secret admirer. Well, she is just seulgi. Hindi naman siya kagaya nila president bae or ni wendy or nila jennie para pilahan.

 If ever nakilala niya si bunny, magpapasalamat talaga siya ng maraming beses.

Nang makita ng bestfriend niyang si wendy na busy si seulgi reading the note ( while smiling, yun tipong nagiging crescent na yun mata ng oso), dahan dahan niya tiningnan ang mga classmate nila. Alam niyang nasa tabi tabi lang si bunny na maaring pinagmamasdan sila ngayon.

Scanning and scanning...

Wendy was right. 

"Gosh seul. Kung alam mo lang" she looked at bunny na kaagad na iniwasan ang tingin ni wendy na parang wala lang nangyari.

"Huh?"

"Wala"

"Hindi pa ako tapos sayo wends. Kilala mo si bunny nooh?"

"Secret."

 

"Sabihin mo na" pagpupumilit ni seulgi ngunit natigil ito dahil pumasok na ang kanilang mapeh teacher.

______________________________________________

"Sino partner mo seul?" Tanong ni wendy habang inaayos na ang art materials niya and her sketch pad. 

 

"Hindi ko pa nakita. Titingnan ko pa lang eh" sabi ni seulgi busy putting the pineapple keychain on her precious soft BMO pencil case.

 

"Check mo na lang sa may board. Duon malapit kay ms. President" wendy wiggled her eyebrows. 

 

Seulgi playfully slap wendy's shoulder.

 

Kakabigay palang ng teacher nila sa Mapeh ng instructions for their pair project. Unfortunately, hindi by friends ang pairing. May naka ready na pala na listahan ang kanilang teacher.

 

"Excuse me oso."  Naramdaman ni seulgi na may tumapik sa balikat niya. Bumungad sa kanyang likod si joy na parang nakakita ng chicken joy (her fave) sa sobrang laki ng ngiti.

 

"Oo na. Wait lang." Seulgi pouted while gathering her art materials. Tumayo na ito at binigyan ng way ang ligaya.

 

" Hiram ko lang bestfriend mo na magiging future ...friend ko na rin" banat ni joy.

Ngumisi naman si joy at hinila papalapit ang armchair ni seulgi sa armchair namumulang  si  wanda. 

 

"Sige na sige na Ikaw na bahala sa kanya joy basta dahan dahan ka lang sa armchair ko."

 

Sasagot na sana si joy ng biglang may sumigaw.

 

"ATE SEULGI!" Nagulat at Napatawa naman ang classmate nila na nasa loob pa rin ng room dahil sa pa "ate" ni yeri. 

"HOY CHANAK NAG-UUSAP PA KAMI!"

"Pake mo kaps." Yeri said.

"Ate mo lang siya kasi pinahiram ka ng bike"

"Inggit ka lang" binelatan naman siya ni yeri. Pinatigil naman sila ni seulgi dahil baka mapagalitan sila ng president nila or ng teacher nila.

 

"Inaantay ka na ng partner mo seul."

 

"Hmm sino?"

 

"Si madam"

 

"Madam?"

 

"Si President bae"  napangisi si yerim. Napatingin naman sa isat isa sila joy at wendy at ngumiti.Hindi ito nakita ng oso.

 

 

Napalunok lang si seulgi.  Hindi alam ni seulgi kung mahihiya ba siya or matatakot. Namomoblema kung papaano haharapin ang pinakamamahal nilang president.First time niya rin kasi na maging partner one on one ito.

Tadhana nga naman.

"Good luck mars"

"Hindi yun nangangain. Nanenermon nga lang"

 

Pinagmasdan ni seulgi ang space sa side ng president nila. Dahan dahan lumapit dito.

"H-hi Ms. Pres" 

 

Napatayo naman si Ms. President nila carrying her art material and her purple planner.

 

"Let's go outside" 

 

Sumabay lang si seulgi dahil seryosong seryoso ang kanyang partner in mapeh.

Mabuti na lang at pinayagan lang sila ng mapeh teacher nila na lumabas. Mas maganda kung relax daw ang mind kapag may gagawin na art sabi pa ng teacher nila.  Akala siguro ni maam na mahihirapan ang mga estudyante niya sa project para kapag sumasakit ang ulo nila , marami lang silang makikita na kulay green. Puro green na lang ang plaza dahil dahan dahan ng tumatangkad ang mga damo.

Walang masyadong estudyante from grade 7 to 8, mostly mga senior or grade 10 lang ang nakikita nagprapraktis sa plaza. Nakita niya ang mga classmate niya sa may bench na nagdidiscuss, ang iba ay nasa kiosk na nag cecellphone lang  ang iba naman ay nasa hallway busy na nagchichismis.

Habang naglalakad sila ni president bae sa may hallway, biglang tumahimik ang mga classmate nila.

Dinala naman siya ni president bae malapit sa may plaza. May pagkamalayo sa mga ibang classmate nila. Umupo sila sa damuhan underneath the cotton tree kung saan paminsan kumakain sila seulgi.

Masyadong quiet. Mas lalo na walang gustong mauna na magsalita.

Binuklat nito ang purple planner. The famous planner na palaging dala dala ng president nila.Na pressure naman si seulgi at kinuha ang sketchpad niya and pen. Nagsisi siya kasi di niya nadala ang notebook niya.

Tahimik lang itong nakikinig sa seryosong president. Seulgi doesn't dare na basagin ang seryosong atmosphere.

"Sabi ni maam we have to make 1 artwork which is the  landscape painting for the collaboration and two portrait preferably tao or... portrait of each other na naka frame"

Seulgi just nod and listen attentively.

"Ive been thinking na we should start the landscape one. Is it okay with you?"

"Yes pres. Okay lang po."

 

" Sabi ni maam, ang magiging subject ng artwork natin is yun plaza but as a twist, we should put something...anything sa plain na plaza natin. Can you think of some ideas kang? Bukas we will try to brainstorm or merge our ideas."

 

"Yes po!"

 

Sinulat ni Seulgi ang binigay na task ng kanyang partner. Napatingin naman si seulgi sa plaza nilang matalahiban, thinking deeply.

 

'ano kayang maganda ilagay sa plaza'

 

"Can we start it bukas?" Tanong ni Ms. President still not looking kay seulgi. Busy lang ito magsulat sa planner nito.

 

Seulgi  nod aggressively. Hindi naman sa nagmamayabang ang oso ngunit art is seulgi's forte. She likes painting, drawing, and she is now currently learning how to make  wood sculpture.

Art. Ito ang isa sa mga nagpapakalma sa kanya.

Kaya naman ginawan siya ng papa niya ng mini studio sa bahay. Binigyan rin siya ng mga relatives niya every birthday ng mga art materials.

"We should invest para sa canvas...i think magpapacheck na lang ako sa k-

"President Bae i- i think meron pa kami sa bahay" mahinang sinabi ni seulgi. Naalala niya may sobra pala siyang canvas sa bahay. Gagamitin niya sana ito ngunit mas importante ang school works (the truth is ayaw niya mahirapan pa ang kanyang partner sa mapeh.)

"Bring it tomorrow kung pwede with your art materials na rin pero i will still check later para may plan B."

"Opo ms. president" Mabilis naman isinulat ni kang seulgi sa last page ng kanyang sketch pad ang dadalhin para bukas.

"Kang seulgi"

 

Kaagad tumingin si seulgi sa tumawag sa kanya. Truth be told, bigla siyang nakaramdam ng hiya ng makita niyang nakatingin sa kanya ang kanilang president. Hindi siya sanay na makipag face to face sa napakaganda nilang president.

Konting konti na lang ay baka malunod na siya sa titig ng kanilang mahal na president bae.

Parang nakipagkarera ang puso ni seulgi sa sobrang bilis nitong tumibok.

Siguro hindi lang siya sanay na ang lapit lapit nila sa isat isa. (Parang hindi sila nagyakapan nung last)

"Yes po?" Mahinang tanong ni seulgi. Unconsciously,itinaas nito ang sketch pad niya papuntang dibdib na parang prinoprotektahan nito ang sarili sa isang unknown threat.

Dahan dahan ngunit may pag aalinlangan na kinuha ni joohyun ang kamay ni seulgi at nilagay ito ang isang familiar yellow hanky.

Seulgi's hanky na pinahiram niya kahapon.

Seulgi likes it. The way kung paano nagfifit ang kamay nil-

Seulgi immediately shake off kung ano man ang naiisip niya. Hindi pwede. Off limits.

"Thank you" joohyun softly said. Hindi na siya tumitingin kay seulgi. Nakapokus na ito sa plaza nila.

"Okay lang po yun Ms. President."

Hindi na alam ni seul kung anong susunod na sasabihin.

 

pause. 

 

"I don't know kung bakit ako umiyak kahapon but i think its a good idea that i let it out." She heard the president said.

"My problem... Hindi ko nga sure kung matatawag na problema yun kahapon. Maliit lang siya. Very petty. Siguro nga tatawan mo lang ako if ever nalaman mo yun reason kung anong iniyakan ko kahapon.." tuloy nito.

"I think it's the pressure like as a president or as an officer or as role model student dapat lahat perfect. Paminsan nakakapagod na rin. Ang daming iisipin. Dont get me wrong, i choose this. I understand na this is my job pero paminsan nakakadrain na siya tapos... tapos may ibang tao pa nakikisawsaw. I know i shouldn't listen to what they say pero paminsan hindi ko maiwasan na- gosh"

 

" I am doing my best." Napabuntong hininga na lang ito.

"Im really doing my best" joohyun whispered clutching her purple planner.

It was both sad and nakakainis for seulgi. Even though hindi sila close ng kanilang mahal na presidente ay hindi pa rin nawawala ang inis ni seulgi sa mga taong hindi pinapahalagahan ang effort nito.

"H-hindi po ako magjujudge president. Sabi ng papa ko, Paminsan ang maliit na problema para sa amin ay malaking problema na para sa iba. Thank you for sharing and trusting me ms. President." 

Kung anong man espirito ang pumasok kay seulgi para mag initiate ng skinship kahapon ay siguradong bumalik na ngayon.

 

'Bahala na si batman'

 "From Elementary to high school, isa ka sa nakita ko na pinakaresponsible at magaling na officer. You are the best leader na naencounter ko. They only say bad things about you because they are jealous kasi hindi sila magiging ikaw."
 

" I just want to say na - It's okay. It doesn't mean na president ka ,hindi ka na pwede magpakita na nahihirapan or hindi ka dapat mahina. Tao ka lang rin pres and i know you are always doing you're best."

" If nahihirapan ka na, Don't be afraid na-uhmm lean on someone's shoulders...Like sa friend niyo or kay yeri or kay wends- papayag lang yun siya or kaya naman sa ibang tao uhm- ako! Kahit di tayo close...im willing to help" seulgi shyly said dahan dahan na nitong binitawan ang kamay ng dalaga.

 

'grabe pinahiya ko na naman ba ang sarili ko?' isip ni seulgi habang nag aabang ng kung anong sasabihin ng kanilang president. Nakapokus na lang si seulgi sa bmo pencil case niya.

 

Then she heard a soft giggle. 

 

That time, hindi sure ni seulgi kung it's a good thing na sumilip siya.

"You always suprise me seulgi" 

Smiled.

Sanay na si seulgi na makita ang president  na ngumiti kapag nanalo sila sa mga pa contest or naaayon sa plano niya ang mga pangyayari pero expression are cold and serious. 

Pero ngayon, iba ang ngiti na nakikita niya. 

 

It was so soft and so...genuine. 

Seulgi.exe stopped working.

"P-po Ms. president?" Seulgi bet na ilan minuto siyang nakanganga and it's embarrassing. Mabuti na lang ay nacompose pa niya ang sarili niya.

"Joohyun"

"Kahit joohyun na lang."

Seulgi doesn't know how to react. Hindi pa maprocess ng utak niya ang pangyayari. 
First, nasilayan niya ang pag ngiti ng serious president ng section nila. Second, SINABIHAN SIYA NA TAWAGIN ANG PRESIDENT USING HER FIRST NAME.

Hindi niya napansin na may lumapit na sa kanila na estudyante. It was a student from another section at parang sinusundo na ang kanilang president

" Bae, May meeting daw sa faculty. Lahat daw ng president and vice president" 

 

Tiningnan naman ito ng president nila at seryosong tumango sa estudyante.

"Balik ka na sa room seulgi. Lunch time. Same place bukas. Wag kalimutan yun canvas" 

"Yes maam- i mean ms. President- i- i- J-joohyun" nauutal na sagot ni seulgi. 

Tumalikod na ito at sumabay sa estudyante na umalis ngunit napatigil ito. One last time, napatingin ang president nila sa oso. 

"Thank you" the president mouthed and smiled again.

_________________________________________

 

Kinabukasan, okay pa naman si seulgi. Maybe she didn't sleep (again) pero nakaraos pa rin naman. 

This time, slightly comfortable na si seulgi.

It's very odd pero maybe nagiging comfortable na ang oso dahil sa nangyari kahapon. There is something about that smile na nagpapalessen ng intimidating aura ng president nila.

Katulad na lang kanina umaga. Napaaga si seulgi ng pagpasok sa school, sumabay kasi siya sa mama niya na maaga rin pupunta sa trabaho this following week.

Wala pang masyadong estudyante sa campus. Masyadong quiet. Mas tinalo pa ni seulgi si wendy na maaga rin pumupunta ng school.

May pa whistle pa si seulgi papunta sa room. Karga niya ang canvas para sa mapeh nila. Mabuti na lang ay chinat niya si yeri kagabi para sabihan ang president na hindi na nito kailangan bumili pa.

 

Then she stop walking...

 

Nakalimutan niya na ang nagbubukas ng room ay ang president bae nila.

'Umagang umaga ang ganda ng bungad.'

Busy si president bae na nagwawalis at nilalagay ang basura sa mini basurahan nila with the use of their dustpan. Nakasimangot ito and she is mumbling something about 'punishment' and 'Sabihan si joy' and 'cleaners'.

Nilagay na naman siguro ng mga cleaners sa likod ng pintuan ang ibang basura para makauwi ng maaga.

Hindi napansin ni seulgi na nakatingin na sa kanya ang president nila. Her expression na shock quickly turned into something na hindi maintindahan ni seulgi.

"Good morning seulgi"

"M-morning po. Nandito na po yun canvas" seulgi showed the canvas.

 

"Very good."

Napa autopilot ang system ni seulgi at automatic na pumasok sa loob ng kanilang room.

Ngayon, they are doing their landscape painting project nila. Si seulgi ang  nagpapaint ng langit at ng wall ng campus nila while ang partner niya naman na si joohyun ay nagsisimula ng ipaint ang mga flowers.  Sabay sabay na nilang gagawin ang mga tao tao.

Ang plano nila for the project is punuin ang plaza ng madaming bulaklak like a flower meadow ( or field? Bahala na si maam) at lagyan ito ng mga estudyante na nagchichill peacefully.  In short, Papagandahin nila  ang matalahiban na plaza na puno ng mga chaotic high school students. Put their imagination into a canvas chuchu.

Seulgi heard a huff.

 

"Po? Ms. President?" She immediately check the president who is glaring at the part na kung saan siya nagpapaint.

 

Nag wait ng ilang segundo si seulgi bago magsalita kasi baka mamaya ay may mangyari pang masama.

 

"I think ..."

 

"I think i mess it up" nakasimagot ito pero not the cold type na palaging nakikita ni seulgi. It was more of a...cute type.

If their president did really mess something up (which is nearly impossible), kahit kaunti galit ay hindi mararamdaman ni seulgi.

'wait-sandali- DID MS. BAE JUST POUT- asdfghklhsusns'

She is 100 percent sure na kapag sinabi niya ito sa aport niya siguro ay hindi ito maniniwala sa kanya.

Hindi alam ni seulgi kung matatakot ba siya because it's the first time na nakita niya nakapout ang president or it's because hindi niya sure kung mapipigilan ba niya hindi pisilin ang cheeks ng president nila (of course hindi yun gagawin ni seulgi. Ayaw pa niyang mamatay ng maaga)

She's starting to get scared sa kung anong nararamdaman niya and sa tingin niya dapat... Dapat patayin na ito. Mas maaga, mas mabuti.

"Okay nga po ang pagkapaint niyo. The colors are nice" komento ni seulgi habang pinagmamasdan ang ginawa ng kanilang president.

For seulgi, it was...okay. The are nice. Yun colors. Malinis ang pagkagawa.

"Im not good at art. You are just saying that just to make me feel better" 

"Hindi po" seulgi quickly denied.

"Cut with the po. Mas matanda lang ko sayo ng ilang years."

"Nasanay na po kasi ako" seulgi said with a shy smile. 

Seulgu tried to say something again pero this time, mas careful ito.

"Its nice po talaga. Look , maganda po talaga yun side...Maybe uhmm- hindi masyadong gawin light yun color?"

As a reply, tumango lang ang kanilang president. Bumalik na ulit sa pagpipinta si seulgi pero she can feel na pinagmamasdan siya ni President Bae everytime na she moves her paint brush. 

Para bang inaanalyze nito ang bawat galaw ni seulgi. Ilan minuto ay bumalik na ito sa kanyang sariling trabaho.

Katahimikan.

Ang ingay lang ng mga nag vovolleyball at naglalaro ng patintero, habulan at langit lupa sa gitna ng plaza ang maririnig.

 

Hindi  masyadong mainit dahil nasa ilalim sila ng puno.

 

"PSST BATA!" A loud voice shouted. Napatingin naman ang dalawang dalaga sa kung sinong sumigaw. 

"Pwede pakitapon ng jacket ko?!" The Teenager na naka p.e said habang may tinuturo sa side ni seulgi. It was a jacket para sa mga runner.

"Hayaan mo siya" joohyun said, a visible disapproving look on her face. 

"Okay lang ms pres." Seulgi said as an assurance at kanyang kinuha ang jacket . Tatayo na sana si seulgi at lalapit para maayos na ibigay ang jacket...

"Itapon mo na lang!" sigaw ulit ng teenager at nagposisyon ito na parang playrr sa isang baseball game.

Hindi niya alam kung bakit napagdesisyunan ng utak ni seulgi na sumabay sa kagaguhan ng lalaki. Mag act na parang baseball pitcher kahit na jacket lang ang itatapon niya.

'Wala naman masama kung mag show off, diba?'

 

'mag show off for what?'

She tried to copy the baseball player sa mga napapanood niyang baseball game with her kuya.

Isa.

 

Dalawa.

 

Sa sobrang lakas ng pagtapon ng oso ay imbes na macatch ng lalaki gamit ang kamay ay tumama ito sa mukha . Muntikan pa itong ma out of balance sa lakas. Dali dali naman tumayo kaagad si seulgi para alalayan ang lalaki. Sumenyas naman ito na okay lang siya ngunit dali dali lumapit at nagsorry si seulgi. 

Parang gusto niya na magtago. Natapon rin yata ang dignidad niya.

'grabe seulgi, para kang tanga. Sa harap pa talaga'

"Okay lang po kayo?" Pagkabalik ni seulgi sa lugar niya ay nakita niyang nakayuko ang presidente nila na para bang may tinatago nito.

She was covering . Her Whole body is shaking.Pilit na pinapaharap ni seulgi ang president nila ngunit umiling iling lang ito.

"Tumatawa po kayo? Tinatawanan mo ako eh"

Nang magtama ang tingin nilang dalawa ay hindi napigilan ng presidente nila na tumawa. A very loud laugh. Naisip ni seulgi na may favorite talaga si lord. Kahit na  pang chismosa kapitbahay ang tawa ni madam ay maganda pa rin ito.

"Sharpshooter ka pala Kang" tukso nito.

"Yah!" 

Seulgi is trying to salvage her dignity na natira.

Pinalo palo niya playfully ang shoulders ng hindi parin tumitigil na president. Later on, sumabay na siya dito na tumawa.

 

They both forgot the canvas unfinished. 
Seulgi forgot about the line between them and the president. Hindi niya namamalayan na dahan dahan na nabubura ito.

_______________________________________

"Add me"

"Po?"

"Sa fb."

"So that if may inquiries ka, you can directly ask me. Wag na kay Yerim."

"O-opo! Ngayon din po!"

 

That day ,nagkaroon na ng Bae joohyun na chathead sa messenger si kang seulgi.

 

Tbc