نیمه شب بود که چشمامو باز کردم و دیدم دورم پر از دستگاههای زیاد و مختلف بود

ماسک اکسیژن روی صورتم بود و بهم فهموند باز کارم به بخش

مراقبت های ویژه کشیده

لحظه ای صورت جونگده از جلوی چشمم کنار نمیرفت و

نمیتونستم جلوی خودمو بگیرم تا بهش فکر نکنم

درسته به اندازه اون پارک چانیول پولدار و زیبا نبود ولی در

عوض مهربون بودو راستگو و یه دل بزرگ داره

با اینکه خانواده هامون مخالف ازدواج منو جونگده بودن اما منو

اون از بچگی باهم عهد کرده بودیم که باهم ازدواج کنیم و تا الان با

هر زوری بود پاش مونده بودیم

و من نمیخواستم الان همه چی رو خراب کنم ...

نمیخواستم زیر قول و قرارام و آرزوهام با جونگده بزنم

دلم میخواست زیر عمل فردا بمیرم درسته زندگیم کوتاه بود اما

قشنگ بود و من نمیخواستم خراب بشه

من هیچ وقت زندگیمو بدون جونگده تصور نکرده بودم ...

الان چطور بدون اون به زندگیم ادامه بدم

صبح روز بعد با کمک پرستارم ایم یونا که خیلی مهربون بود و

نمیزاشت توی این بیمارستان خفه شم ... روی برانکارد دراز

کشیدم و کشیدم و از سی سی یو اومدیم بیرون که یونا دستمو

گرفت

ایم یونا : نگران نباش بکهیون ... همه چی خوب پیش میره

نگاهمو از یونا گرفتم و چشمامو گذاشتم روی هم کاش بمیرم

جلوی در اتاق عمل همه خانوادم جمع بودن پدرم , مادرم , تائه یون

و کای ...

احمقانه بود ولی اون لحظه از پدرم بدم میومد ... اون به خاطر پول

میخواست منو بدبخت کنه ...