EPISODE 6

The Little Prince

‘Aduhh… sakitlahh..’-Jung

Jung menggosok-gosok kepalanya yang terhantuk dengan kepala seseorang.

‘Awak ingat awak sorang sakit? Saya lagi sakit. Kepala ke batu bata entah.. Keras gila. Saya nak tolong ambil cermin mata awak je.. nanti kalau saya terpijak ,kena bayar ganti rugi pulak..’-Nami

Nami membaiki rambutnya yang kusut masai akibat terhantuk tadi.

‘Yang awak baik sang..’-Jung

Jung terpandang muka yeoja di hadapan nya..

‘Kau.. kau.. Kau minah kejam tu kan. Macam mana kau dekat sini haa?’-Jung

Nami ingin lari dari situ.. Tapi tak sempat.. Jung sempat menariknya.

‘Kau nak lari lagi? Kau ingat ni running man ke? Kau jangan lari . Kau duduk kat sini. Aku ada hal nak bincang dengan kau.’-Jung

Jung menarik Nami dan menyuruh Nami duduk di kerusi hadapannya.

‘Ishhh… Yelah yelahh…’-Nami

‘Asal kau tinggal aku macam tu je haa? Kau tahu tak tapak tangan and lutut aku sakit waktu tu? Dah la maruah aku tercalar. Siapa yang nak bertanggungjawab haa? ’-Jung

‘Siapa?’-Nami

‘Kau lah.. Spesies lembab jugak kau ni kan.. Hidup aku ni , dikelilingi spesies macam kau jelah.’-Jung

‘Suka suki awak je kata saya lembab kan .. Sorry lah.. Waktu tu saya nak kejar SALE besar-besaran dekat Mall tu.’-Nami

‘Sorry naik lori lah..’-Jung

‘Lori? Macam mana awak tahu saya datang naik lori?’-Nami

‘Eh minah ni, wa sepak sama lu kang..’-Jung

Kata Jung dalam hati..

‘Ngutuk saya dalam hati lah tu..’-Nami

‘Uishh macam mana kau tahu.. Pakai dark spirit ea?  BTW alasan kau tu tak logic langsung!!’-Jung

‘Asal tiba-tiba menjerit? Kalau tak logic pon, jangan lah menjerit.. Nak satu café tahu ke?’-Nami

‘Aah.. Biar semua orang tahu, yeoja kat depan mata aku ni seorang yang kejam dan tidak ber.. berpe....’-Jung

‘Berperikemanusiaan lahh.’-Nami

‘Yang tulah aku nak cakap tadi..’-Jung

Jung  menggaru kepalanya yang tidak gatal.

‘Kalau tak pandai nak sebut , buat cara tak pandai.. Ada hati nak cakap.. Huh’-Nami

‘Kau jangan mengata aku ea.. Kau banyak hutang dengan aku..’-Jung

Jung membuat muka jahat.

‘Sekejap, asal awak cakap aku kau haa? Awal-awal tadi punya lembut .. panggil saya awak.. tapi sekarang lain pulak jadinya.’-Nami

‘Suka hati aku lah.. Aku tengah marah dengan kau ni.. By the way , apa yang kau buat dekat sini? ’-Jung

‘Saya tengah carik orang .. Janji nak jumpa dekat sini..  Ada hal sikit..’-Nami

‘Eh, takkanlah kau yeoja tu?’-Jung

‘Awak bapak JuOn tu kan? Dalam phone, bapaklah lembut suara awak.. Melting kalau orang dengar tahu tak? Tapi, dekat luar.. kalah bapak jin’-Nami

‘Ish kau ni.. Main bapak Jin pulak . Keciknye la Paris ni. Hari tu kau langgar aku.. and then aku jumpa phone kau.. Then kepala kita terhantuk..  kau tak rase ke..’-Jung

Tak sempat si Jung menyambungkan kata-katanya, Nami bercakap

‘Awak jangan nak rasa –rasa sangatlah.. Jangan nak kata macam-macam ea.. Saya salotep mulut awak tu karang.. ’-Nami

‘Ceh. Nak salotep mulut aku konon, dengan kau kau aku salotep kan.. Then, kau jangan risau.. Aku tak nak pun dekat kau.. Garang macam singa.. Mulut tak dek insurans.. Selfish..’-Jung

‘Eh, mase bila saya jual ikan haa? Awak jangan buat fitnah ea..’-Nami

‘Siapa kata kau jual ikan, aku kata kau selfish.. S.E.L.F.I.S.H .. Faham?’-Jung

‘Lah.. mana la saya tahu. Cakap omputih.. Mana faham..’-Nami

‘Jangan nak cover lah.. haritu, mase kau langgar aku, elok je kau speaking mat salleh.. lancar lagi.’-Jung

‘Yang tu lain.’-Nami

Nami tersengih.

 ‘Pulak.. Kau nak tak phone kau ni? Kalau tak nak , aku nak.. Siapa tak nak IP6? Fuhhlamak..’-Jung

‘Gila tak nak.. Bak sini baby saya!’-Nami

Jung bawak keluar IP6 dari poketnya. IP6 bertukar tangan.

‘Ambik baby kau ni.. Simpan elok-elok.. Kalau aku yang jumpa phone ni sekali lagi , aku tak pulangkan dah.. Terus jadi hak milik kekal..’-Jung

Nami tidak mengendahkan apa yang si Jung ni cakap.. Dia sibuk membelai IP6 nye itu.

‘Alolo.. my Baby.. Nasib baik tak calar.. Kalau calar, siap awak saya kerjakan.’-Nami

Nami tunjuk penumbuk.

‘Memang lah tak calar, tengoklah siapa yang jumpa, kalau orang lain confirm dia jual balik dah.. ’-Jung

‘Eleh.. Mesti ada niat ni.. Muka dah macam perompak.. Huh’-Nami

‘Mulut kau ni memang tak dek insurans kan.. Eee… geramnya aku..’-Jung

‘Geramlah lagi.. Geram la banyak-banyak ye..’-Nami

Nami bangun dari kerusi.. Bersiap untuk pergi.

‘Wait, kau nak pergi mana?’-Jung

‘Baliklah.. Awak ingat saya nak duduk dengan awak lama-lama? Boleh tension tahu tak!’-Nami

‘Eleh.. Kalau kau tension, aku ni boleh jadi gila tahu tak..’-Jung

‘And Apa nama awak?’-Nami

‘Jeon Jungkook.. Panggil Jung je.. Kau?’-Jung

‘Jung? Macam familiar je nama tu. Hurm..’-Nami

‘Aku tahu lah namak aku ni famous, tapi jangan la sampai tak layan soalan aku..’-Jung

‘Eh.. Apa soalannya?’-Nami

‘Aku.. aku dah tanya dah tadi.. Kau ingat aku ni video, nak rewind balik.. Aku tanya, nama kau apa?’-Jung

‘Me? Jeon Nami.. Panggil Nami..’-Nami

‘Ohh.. Nama keluarga kau Jeon jugak. Sibuk je ikut aku’-Jung

‘Eleh,macam saya nak sangat ikut awak... By the way cik Jung, terima kasih banyaklah sebab bagi balik my baby ni. Saya nak balik dulu. Bye’-Nami

Nami berjalan meninggalkan Jung.

‘Sama-sa.. Eh minah ni.. Aku tak habis cakap lagi, kau dah blah? Geramnya aku!!! ‘-Jung

Jung bangun dari kerusi dan pulang ke rumah..

***

Pintu rumah dibuka..

‘Mana si V ni? Dalam toilet tak de.. Selalunya waktu-waktu macam ni, dia tengah buat konsert jelajah dia tu.. Tapi tak dek pun.. Setahu aku , dia buat konsert dalam toilet je.. Takkan tukar venue kot.. Tak bagi tahu aku pun..’-Jung

Jung menjenguk di toilet dan bilik V. Jung berjalan menuju ke dapur. Dia terpijak sisa makanan yang berteraburan di atas lantai.

‘Oh mak kau!! V!! Apa kau buat ni!!’-Jung

Jung menjerit. V bersila di atas lantai sambil makan ramyun segera di dalam periuk.

‘Main golf.. Dah kau Nampak aku pegang chopstick, so aku tengah makan lah.. Takkan lah karaoke pulak.’-V

V  memandang Jung tanpa rasa bersalah.  Jung mengendahkan apa yang V cakap tadi.

‘Woi V, asal bersepah ni?’-Jung

‘Aku.. Aku.. Carik ni..’-V

V menunjukkan ramyun di dalam periuknya. Mulutnya comot kerana dipenuhi sisa ramyun dan kuah. V membuat muka innocent.

‘Kau.. Kau dapat mana ramyun ni?’-Jung

‘Dekat belakang kotak-kotak tu tadi..’-V

V menunding kearah timbunan kotak yang berselerak sekarang.

‘Kau jangan cakap tu ramyun limited edition aku.. Tu ramyun lain kan?’-Jung

‘Taklah.. Ramyun kau lah..’-V

V membuat muka selamba.

‘R.. Ram.. Ramyun aku? Kau selamba badak je ambil ramyun aku tu kenapa? Dahlah buat muka tak bersalah! Kau makan semua ke?’-Jung

‘Aah.’-V

V sengih.

‘What!!! Oh my god.. Aku kempunan ramyun limited edition.. Ambillah nyawa aku.. Batu belah batu bertangkup, telanlah aku, makanlah aku..’-Jung

Jung melutut di hadapan V. V tercengang.

‘Apa kau buat ni? Aku tak faham lah..’-V

‘What!? W.. What.. Aku surrender dengan kau. Aku merajuk.. Jangan carik aku.. ‘-Jung

Jung berjalan menuju ke biliknya dan menutup pintu.

‘Merajuk konon. Tak bagi aku carik dia.. Masalahnya  merajuk masuk bilik aku. Cehh..’-V

V sambung makan ramyunnya semula.

***

‘Eonnie?!! Hae eonnie!!’-Nami

Nami menjerit memanggil Hae apabila dia membuka pintu bilik Hae.

‘Apa yang Nami memekak malam-malam buta ni? Kenapa tak ketuk pintu dulu?’-Hae

‘Tengoklah apa dekat tangan Nami ni!!’-Nami

Nami mengoyangkan tanganya yang memegang IP6 nya yang hilang.

‘Eh, jumpa dah? How?’-Hae

Nami duduk di atas katil Hae sambil bercerita.

‘Kalau Nami cerita, mesti eonnie tak percaya and terkejut..’-Nami

‘Tak payah nak buat eonnie suspen lah.. Cerita lah cepat..’-Hae

‘Orang yang jumpa phone Nami dengan orang yang Nami langgar hari tu, orang yang sama!’-Nami

‘What? Sama? So, Nami tahulah apa nama dia, umur dia and muka dia dengan lebih specific kan?’-Hae

‘Apa eonnie ni? Ke situ pulak dia. Eonnie bukan nak dengar cerita tentang tadi, tapi eonnie nak tahu pasal namja tu je kan..’-Nami

‘Ye lah.. Eonnie ni jujur.. Straight to the point.. Senang kan? So, story lah sikit.’-Hae

‘Ish eonnie ni.. Nama dia Jeon Jungkook… Umur, sama dengan Nami.. Muka dia , boleh tahanlah..’-Nami

‘Jeon Jungkook? Hurm.. Nama keluarga dia Jeon, sama dengan kita. Memang dekat Paris ni, nama keluarga Jeon ramai ke?’-Hae

‘Entahlah.. Kebetulan je kot.’-Nami

‘Mungkin.. Tapi eonnie melepas lah kan.. Dia lagi muda dari eonnie.. Nanti dia panggil eonnie, nuna.. Oh tidak!! Dahlah muka boleh tahan..’-Hae

‘Hya eonnie, dia bukan sorang je lelaki atas dunia or Paris.. Ramai lagi lah..  Then, kalau eonnie tahu perangai dia, memang rejected awal-awal tahu tak..’-Nami

‘Memanglah ramai lagi lelaki atas muka bumi ni, tapi.. eonnie rasakan something yang lain pada dia.’-Hae

‘Eh eonnie ni.. Kenal pun tak.. Jumpa pun tak, tiba-tiba dapat rasakan sesuatu konon.. Takpayah nak rasa sangat lahh.. Dahlah, Nami nak mandi..’-Nami

Nami bangun dari katil menuju ke pintu bilik.

‘Hya, kamu nak pergi mana? Eonnie nak Nami story lagi pasal namja tu..’-Hae

‘Eonnie ingat Nami tak de kerja lain.. Nak tercongok depan eonnie, cerita pasal mamat poyo tu.. Takdek masa Nami nak buat semua tu.. Bye..’-Nami

Nami menutup pintu.

‘Ish dia ni.. Share pun tak nak. Kedekut..Huh..’-Hae

Hae menyambung membaca buku nya semula.


MESSAGE FROM BELLBELL: Gatal jugak eonnie ni

Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!

Comments

You must be logged in to comment
nmmnbg #1
Chapter 6: akhirnya jumpa jugak jung ngan nami.gaduh je keje drg dua ni.. v ni pon satu adoii lawak btul
nmmnbg #2
Chapter 5: haha...bilalah jung dengan nami ni nak berjumpa?next chap maybe?and saya rase awak kene letak tag 'malay' kat fanfic nie baru senang org lain nak cari :D
nmmnbg #3
Chapter 4: best ff ni!
nmmnbg #4
Chapter 2: hhaahaha comel betul v