EPISODE 5

The Little Prince

Bunyi fon kedengaran. V mencari dari mana datangnya bunyi itu.

‘Mana datang bunyi ni? Macam dari bilik Jung jer.’-V

V membuka pintu bilik Jung. Bunyi itu semakin kuat.

‘Memang dari bilik dia. Tapi phone dia dekat meja luar. Dia ad phone lain ke?’-V

V bercakap dalam hati . V mencari di ats meja tulis Jung. Baru sahaja dia ingin membuka laci ,

‘Kau buat apa kat dalam bilik aku ni, V?’-Jung

Niatnya ingin membuka laci meja tulis Jung terbantut.

‘Aku dengar bunyi ringtone phone. Bunyi macam dari sini.’-V

‘Kau ni biar betul.. Phone aku kat luar.. Bunyi fon kau ke?’-Jung

‘Fon aku ada dekat luar, charge..’-V

‘Kau salah dengar tu..’-Jung

Jung menolak V keluar.

‘Tapi Jung ,  aku dengar macam bunyi tu datang dari laci kau..’-V

‘Banyak la cekadak kau kan.. Dah.. Dah.. Keluar. Aku nak pakai baju , ke kau nak tengok free show?’-Jung

‘Ish kau ni.. Tak nak aku..’-V

‘Haa.. Tahu pun tak nak.. Ingat kau teringin nak tengok tadi..’-Jung

V cepat-cepat keluar lalu Jung menutup pintu.

‘Fuh.. Nasib baik si V ni lembab sikit .. Kalau tak mampus aku kena jawab soalan-soalan dia. Aku rela jawab soalan exam.’-Jung

***

‘Kenapa la susah sangat nak angkat? Takkan lah tak dek orang yang ambil phone aku ni?’-Nami

Nami menelefon phonenya menggunakan telefon rumahnya. Berkali-kali dia cuba menelefon, tapi tiada siapa yang jawab.

‘Apa yang Nami buat tu? Macam buat sesuatu yang salah je’-Hae

Nami terkejut.

‘Eh eonnie.. Mana ada la.. Tengah telefon kawan ni.. Tapi dia tak angkat call la pulak.’-Nami

‘Masa bila Jeon Nami guna telefon rumah? Bukan selalunya Nami kata pakai telefon rumah jatuh standard ke? Mana IP6 Nami?-Hae

‘Banyak pulak soalan eonnie ni.. Aduh..’-Nami

Nami bercakap dalam hati.

‘Kenapa senyap?’-Hae

‘Nami nak bagi tahu sesuatu ni.. Tapi rahsia.. Tak boleh bagi tahu papa. Janji?’-Nami

‘Hurmm.. tengoklah nak janji ke tak.. Cepat la bagi tahu..’-Hae

‘IP6 Nami hilang.. Sebab tu Na..’-Nami

Tak sempat si Nami bercakap, Eonnie nye menjerit

‘Apa!!! IP6 Nami hilang?!!! Papa!!! IP6 Nami hilang!!’-Hae

Hae berlari menaiki tangga rumahnya untuk ke bilik papanya.

‘Hya!! Eonnie!! Hae eonnie!!’-Nami

Nami tidak boleh membuat apa-apa. Semuanya sudah terlambat. Terserah lah kepada takdir.

‘Mati lah aku.. Pekak lah telinga aku ni kena bebel dengan King Of Bebel.’-Nami

Nami membuat muka redha.

‘Nasib kau lah Jeon Nami..’-Nami

***

Jung senyap dari tadi .Panggilan yang dijawabnya tidak diendahkan.

‘Hello? Hya!! Cakaplahh. Bila awak nak pulang telefon saya haa!!?? Hya!! Ahjushi!!’-Nami

‘What? Ahjushi? Sorry sikit , I was young okay. Jaga sikit mulut tu.’-Jung

‘Baru awak nak bercakap kan.. Dari tadi saya tunggu awak bercakap. Bila saya kata awak pak cik baru nak cakap.. Dasar pak cik!!’-Nami

‘Mulut awak memang tak da insurans ea?’-Jung

‘Aah.. Memang tak de . Kenapa? Nak tolong buatkan insurans ke?’-Nami

‘Eh, asal pulak saya yang kena buatkan? Awak buat la sendiri!’-Jung

‘Wait.. Asal kita cakap pasal insurans ni? Topik sekarang ni, bila awak nak pulang my phone?’-Nami

‘I don’t know. Menyesal saya ambil phone ni dari atas jalan hari tu . Ingat dapat lah bertemu jodoh . Rupanya bertemu musuh. Huh.. Mulut mengalah mak cik.’-Jung

‘Amboi.. Sesedap mulut awak je kan. Saya pun tak inginlah nak jumpa awak. Apatah lagi nak jadi jodoh awak! Perasan.’-Nami

‘Suka hati awaklah. Saya malas nak bertekak dengan perempuan. Tak macho. So, bila awak nak ambil phone ni? Saya anytime free.’-Jung

‘Okay.. Memandangkan awak cakap anytime free , kita jumpe now!’-Nami

‘What?! Awak gila ea? Awak buat keputusan guna kepala otak ke kepala lutut?’-Jung

‘Kenapa pulak? Kata anytime free? Saya rindu IP6 saya tu. Lagipun saya risau awak akan apa-apakan my baby.’-Nami

‘Agak-agak la tengah malam-malam buta ni nak jumpa.. Awak tak takut hantu ke? Tiba-tiba  JuOn keluar. Haa., Macam mana?’-Jung

‘Saya tak takut JuOn, saya takut bapak Ju On ni...’-Nami

‘Siapa bapak dia? Setahu saya JuOn ada mak je..’-Jung

‘Awak lah bapak dia. Hahahaha’-Nami

Nami ketawa berdekah-dekah.

‘Ketawa ye.. Takpe.. Ketawa lah lagi .. Hari ni hari awak, bila time hari saya , siap awak.’-Jung

‘Takutnyerrr.. Takutnyerr  titerr..’-Nami

‘Bye. Nak tutup.’-Jung

‘Eh, wait!! Esok pukul 12:30 dekat Café De Cruz dekat air p..’-Nami

Tak sempat si Nami bercakap , Jung memotong

‘Okay tahu. Bye.’-Jung

Panggilan ditamatkan.

‘Apa? Aku tak habis cakap lagi!! Berani dia tutup call aku.. Eee.. geramnye!! Siap kau.’-Nami

Nami menghempas-hempas bantal di tangannya.

***

‘Padan muka kau.. Rasakan.. Ejek aku lagi.. Pak cik la, bapak JuOn lahh… Lagi lama aku layan minah tu , lagi banyak nama aku dapat. Kalau nama best-best tak pe jugak , tapi semua ke laut.’-Jung

Jung memikirkan tentang minah yang call dia tadi and tentang pertemuan esok.

‘Minah tu muka dia cun tak? Hurm.. Tapi kalau muka je cun , mulut mak aii.. Kalah nenek dekat pasar.. Baik tak payah.. Loya aku..’-Jung

Jung pun terus berangan pasal pertemuannya esok.

***

‘Eh.. kau nak gi mana Jung?’-V

‘Cepat kau keluar toilet? Tak buat konsert jelajah kau ke?’-Jung

‘Ish kau ni.. Ke situ pulak.  Soalan aku kau tak jawab pun..’-V

‘Eh, aku lupa. Sorry sorry . Aku nak keluar jumpa chingu.’-Jung

‘Chingu? Kau ada chingu ke? Setahu aku, aku jelah satu-satunya chingu kau dunia akhirat..’-V

‘Mulut kau .. Aku cili karang. Nak kata chingu , bukan.. Tapi aku tak tahu nak label dia apa.. Hurm.. Senang cerita , aku nak keluar jumpa manusia.’-Jung

Jung sengih kambing.

‘Kau buat loyar buruk ea pepagi buta ni? Aku tahu la manusia, tapi siapa? ’-V

‘Kau ni kadang-kadang macam mintak penyepak aku je kan. Kan aku kata aku tak tahu every single detail about her !!’-Jung

‘Her?’-V

‘Oppss..’- Jung

Jung menutup mulutnya.

‘Aduh.. Macam mana boleh terlepas cakap ni!! Mati aku.’-Jung

Bebel Jung dalam hati.

‘Dia yeoja kan? Kau.. pandai berahsia dengan aku kan. Siapa dia? Sampai hati kau.. Macam ni kau buat aku Jung. Remuk sudah hati ku ini..’-V

‘Dia bukan sesiapa. Aku tak kenal dia pun. Aku ada hal dengan dia. Sebab tu aku kena jumpa dia. Dah lah.. Aku chow dulu.’-Jung

Jung terus berjalan menuju ke muka pintu dan keluar.

‘Woi Jung, aku tak habis lagi soal siasat kau.. Sanggup kau tinggalkan aku suspen begini.. Oh.. sampai hati kau..’-V

Tapi Jung sudah pergi meninggalkan si V berdrama seorang diri.

‘Kurang asam punya chingu. Aku nak call chingu aku sorang lagi pulak. Dia ingat dia sorang ada chingu lain, aku pun ada lah’-V

V menelefon Nami. Tapi, tidak diangkat.

‘Aik… asal Nami ni tak angkat? Selalunya dia angkat je call aku. Asal semua orang tinggal aku sesorang ni?!! Kurang asam punya chingus(add s sebab lebih dari satu.. termaktub dalam kamus V)’-V

V menghentak kaki tanda marah. Dan dia terpijak earphonenya yang bersepah di atas lantai.

‘Ouchh.. Aduhh.. Kurang ajar punya earphone. Sakit kaki aku tau. Tak pa.. Aku saman kau nanti. Kau tunggu. Aku beli earphone baru. Tamat lah riwayat kau.’-V

V membebel pada earphone nya. Lalu dia mencampak earphone ke atas sofa.

***

Mata Jung meliar-liar mencari seseorang.

‘Mana minah ni? Kata nak jumpa kat sini.. Tapi tak de pon.’-Jung

Cermin mata milik Jung terjatuh dari meja. Baru sahaja dia mahu mengambilnya, tiba-tiba..


MESSAGE FROM BELLBELL: Haa.. Apa yang akan jadi?

Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!

Comments

You must be logged in to comment
nmmnbg #1
Chapter 6: akhirnya jumpa jugak jung ngan nami.gaduh je keje drg dua ni.. v ni pon satu adoii lawak btul
nmmnbg #2
Chapter 5: haha...bilalah jung dengan nami ni nak berjumpa?next chap maybe?and saya rase awak kene letak tag 'malay' kat fanfic nie baru senang org lain nak cari :D
nmmnbg #3
Chapter 4: best ff ni!
nmmnbg #4
Chapter 2: hhaahaha comel betul v